ქუთაისი - სეზონი 2013 -ის გახსნა, სათაფლია-პრომეთე-გელათი-მოწამეთა პარამეტრები

[kublicha]

ამ გასვლით გაიხსნა სუბარუ ქლაბ ჯორჯიას 2013 წლის გასვლების სეზონი.
შევეცდები სიტყვებით გადმოვცე, რაც 22-23 ივნისს ვნახეთ და მოვიმოქმედეთ. სურათებიც იქნება

შევიკრიბეთ ტრადიციულად აღმაშენებლის ხეივანში სუპერმარკეტ "სმარტთან".
საკმაოდ პუნქტუალურად მოხდა ყველაფერი და 3 ეკიპაჟი გავემართეთ დასავლეთის მიმართულებით.
გადავნაწილდით ასე: (I წერია მანქანის პატრონი)
1. რაკერა, კოტე, გახოკიძე და თემო
2. კუბლიჩა, დათოხაჩი, ცალფაზიანი და კასტერა.
3. ლიო, მახო, მახოს შვილები და ლიოს ნათესავი.

თავიდანვე მთავარი თემა იყო სიჩქარის ლიმიტების დაცვა, რადგან წინ 15-მდე კამერა გველოდებოდა. თუმცა ანდროიდიანი და ვინდოუსიანი მოწყობილობების მფლობელებს დაჯარიმების საფრთხე არ გვემუქრებოდა, რაზეც რაკერამ და მე წინა დღეებში ვიზრუნეთ.
პირველი შეჩერება იყო გორის ვისოლი, ვულკანიზაციის და ზაპრავკის მიზნით.
შემდეგი გაჩერებები იყო ყველა გაზის ზაპრავკა, რაკერას მანქანა ისეთ ნასტროიკაზეა 1 კილომეტრზე ერთ კუბს წვავდა როგორც თვითონ ამბობს ბენზინზე ჩქარა დადის.

13 საათზე შევედით ქუთაისში, შეხვედრის ადგილი იყო რიონის ხიდთან სოკარის კალონკა, იქ შემოგვიერთდა ათული და გაგვიძღვა სუბარუ მოტორსის მიმართულები.

სუბარუ მოტორსთან გველოდებოდა 7-8 მანქანა, შედგა გაცნობა, მისალმება, სუბარუ მოტორსის პრეზენტაცია - დასველება (პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით), მაისურების გაცვლა, კოლექტიური სურათების გადაღება, შამპანურით წუწაობა და ჩქარი ტაში.
ლიოს მანქანით გავიდნენ დარჩენილი რამდენიმე პროდუქტის საყიდლად და მალევე დავიძარით სათაფლიის მიმართულებით.

სათაფლიის შესასვლელთან განვიცადეთ რესპუბლიკური მასშტაბის სირცხვილი, აღმოჩნდა რომ არათუ ბუღალტერია, 20ის ფარგლებში თვლაც კი არ გვცოდნია.
ავიღეთ ზედმეტი ბილეთები, გადავიხადეთ ზედმეტი ფული და შევედით ტერიტორიაზე.

იქ ბავშვების საკმაოდ მოზრდილ ჯგუფთან ერთად მოგვიწია ექსკურსია, ანუ ერთი გიდი გამოგვყვა.
დაახლოებით 20 წუთის ფეხით სიარულის შემდეგ მივადექით მღვიმის შესასვლელს. მღვიმეში არის ზამთარ-ზაფხულ მუდმივი 14 გრადუსი სითბო. არის ლამაზად განათებული, მოგვეწონა, თუმცა საკმაოდ მალე მორჩა მღვიმე.
შემდეგ ავედით გადმოსახედზე, რომელსაც აქვს შუშის ძირი და სიმაღლე არის მინიმუმ 150 მეტრი.
ჩემზე პირადად ძალიან მაგარი შთაბეჭდილება დატოვა. მაგხელა სომაღლიდან მგონი არ გადმომიხედავს.

გავაგრძელეთ გზა წყალტუბოსკენ, საიდანაც ავდივართ პრომეთეს მღვიმეში



პრომეთეს მღვიმე არის საოცრება. აქუბარდიას რომ ჯაკუზი გონია მაგაზე მეტი.
ეგეთი სილამაზე არ ვიცი სად შეიძლება იყოს. ვიაერთ ალბათ 1 საათი მაინც. ყველა დარბაზი მღვინეში არის განათებული და ისმის მუსიკა.
გიდში აქაც იგივე სიტუაცია იყო, 3 ჯგუფს გამოგყვა 1 ქალი, მაგრამ ვისაც მოსმენა გვინდოდა ვახერხებდით, ახლოს მისვლას.
ტემპერატურა აქაც მუდმივად 14გრადუსია.
მივადექით 1 საათიანი სიარულის შემდეგ წყალს, საიდანაც უნდა წავიდეთ ნავით.
გავიცანით უნიკალური პროფესიის მქონე ადამიანი - მიწისქვეშა მენავე
2 ნავში განვთავსდით და სამწუხაროდ ძალიან მალე გამოვედით.
მზად ვიყავი კიდევ 7 ლარი გადამეხადა და მეორე კრუგრზე წავყოლოდი.

გარეთ დაგხვდა ათული და მძღოლები წაგვიყვანა ჩვენს მანქანებთან.

უკვე საღამოს 7 საათს გადაცდენილი იყო, ქუთაისში რომ დავბრუნდით. დაღლამ, შიმშილმა და ემოციებმა თავისი ქნა და ურთიერთ შეუთანხმებელი (თბილისიდან წასულებს შორის) მოქმედებები ჩავატარეთ, რის გამოც კიდევ უფრო დაგვაგვიანდა საბანაკო ადგილთან მისვლა.

საბანაკო ადგილას მივედით მდინარე წყალწითელას პირას. აი აქ 42°15'10.82"N 42°43'45.75"E დავეცით კარვები და დაიწყო ტრადიციული მოქმედებები.

ქუთაისელებმა გაუწიეს ორგანიზება კულინარიის ძირითად მიმართულებებს. მე ავირტყი ერთ წლიანი ბოსტნეულის გათლის ლიშენია, გავშალეთ კარვები, ამოვაფურთხეთ ჩემი მანქანიდან ბენზინი გენერატორისთვის, რაკერამ დაამაგრა ნათურა. იმდენად კარგი ამინდი იყო რომ ტენტის გაშლა არც კი განხილულა.

დაილია განსხვავებულით კლუბის სადღეგრძელო (და არამარტო), იყო ჯოს ჯოს ჯოს ჯარივით გაწვრთნილი შესრულებით, ლოვამ რა თქმა უნდა არც ამჯერად ჭამა ხორცი და ასე ლამაზად და მშვენიერად დასრულდა დღე პირველი.



მეორე დღე დაიწყო იმით რომ დილის 7 საათზე მზემ წამოგვყარა ყველა თემოს გარდა. თემოს ეძინა 11 საათამდე.
შეწვეს კალმახი, 12 საათამდე ვიბირჟავეთ ჩრდილში, გავიხსენეთ უამრავი სასაცილო რამ, გავიგეთ რა დარჩათ ქუთაისში ამერიკელ სამხედროებს ვიეტნამში ომის დროს. (წყარო ლოვა), გახოკიძემ იბანავა მდინარეში და 12 საათზე ავიბარგეთ.

მივედით გელათის მონასტერში.
დავანთეთ სანთლები, დავლიეთ ცივი წყაროს წყალი, აღმაშენებლის საფლავთან გადავიღეთ "ობში" ფოტოები და გავემართეთ მოწამეთასთან.
უკვე შუადღე იყო და იქ დაგვხვდა ქორწილები, მანქანების დაპარკინგება თითქმის შეუძლებელი იყო. ამიტომ ზოგიერთმა ზარმაცმა არ ისურვა შემოსვლა. 300 მეტრი იყო ფეხით სასიარულო.
რაღა დაგიმალოთ და მეც მეზარებოდა, ძალიან ცხელოდა, თუმცა კასტერას რჩევის შემდეგ მაინც შევედი.
და კიდევ კარგი რომ შევედი, ის ხედები, რაც იქიდან ჩანს რომ არ მენახა ძალიან გამიტყდებოდა.

იქიდან ქოშინ-ქოშინით ამოსვლის შემდეგ ჩავჯექით ადუღებულ მანქანებში და წავედით თბილისისკენ.
დავემშვიდობეთ ქუთაისელ ბიჭებს. ქუთაისელების დახვედრა და მასპინძლობა იყო უმაღლეს დონეზე.
ვნახეთ მსოფლიოში ყველაზე ბლატნოი გამყიდველი ქალი (მარკეტის) და ისევ რადარების სიფრთხილით შევუდექით გზას.
გზაზე იყო მცდელობა რიკოთზე სადილობის, თუმცა უმეტესობას საჭმელის დანახვა აღარ გვინდოდა. დარჩა მხოლოდ რაკერას ეკიპაჟი.
ჩამოვედით თბილისში საღამოს 5 საათზე. რაკერა ოდნავ მოგვიანებით.



ჭირი იქანა, ლხინი აქანა, ქატო იქანა, ფქვილი აქანა, სიმონ.

[MMS]

გამარჯობა,ბიჭებო ერთი შეკითხვა მაქვს,პრომეთეს მღვიმე იანვრის თვეში თუ მუშაობს?