დასვენება შოვში პარამეტრები

[DAVIDUS]

აი აქ ვიყავი მე წავა რა, არ მოკვდები

[zimbo]

shovi.ge დავათვალიერე, ბუნება სასწაულია. ბავშვობაში ვყოფილვარ შოვშიც და უწერაშიც მაგრამ არ მახსოვს კარგად. დასასვენებელ კომპლექსს რაც შეეხება, სტალინის ძეგლიც ყოფილა ეზოში შენობების არქიტქტურის და ინტერიერის მნახველს ისევ საბჭოთა კავშირში მეგონა თავი ძველი დროის გახსენება ვისაც უნდა გაუსწორდება, მათ შორის მეც მაგრამ წელს შოვი არ შედის ჩემს გეგმებში.
DAVIDUS
სასადილოში რუხი ფერის კისელი არის?

[PAINKILLER]

crimson

ბახმაროში ყველაზე მეტად ის მომწონს, რომ უკომფორტობაა. გამოვრთავ მობილურს და მორჩა. ცივილიზაციაც შორსაა.
სუნიან კარაქში, აჭარულ მარილიან ყველას რომ შეწვავ და ნაცრიან ჭადთან ერთად რომ მიირთმევ. ერბოიანა მაწონს, ცხიმიან კაიმაღს რომ ნაკვერჩხალზე გამომცხვარ პურზე წაუსვამ. ნასვრეტებიან ყველნის ნაჭერს და რძე გამდინარე სულგუნს რომ მარილიან თონის პურში გაახვევ. ცეცხლში რომ ტყეში მოგროვებულ ტოტებს (და არა მეზობლის სახლიდან აგლეჯილ ფიცარ ) შეუკეთებ და ნაკვერჩხლებში კარტოფილებს და ვაშლებს დამალავ.მერე რომ მოძებნი და მუგუზლებში გერევა. ცალ ხელში ორი თითი რომ დაიჭერ და მეორე ხელს ყურის ბიბილოს ჩაავლებ, სიმხურვალის განელების მიზნით. ცხენს რომ ლაგამის მაგივრად თოკის ნაგლეჯს რომ გაუყრი, გაგიჭენდება და შეხტომას ცდილობ. თხებს რომ ჩამოუვლი, გვერდებს უსინჯავ და საღამოთი უკვე ნეკნებს, შამფურზე წამოცმულს უშვერ ცეცხლს. მდინარეზე რომ ჩაირბენ, ცივ წყალში ბანაობ ტიტლიკანა, იმის იმედით რომ არავინ დაგინახავს. წვრილ თოკზე წამოცმული ნემსს რომ გადაისვრი და შენდა გასაკვირად კალმახი პირდაპირ რომ ნაკვერჩხლებზე ვარდება. საღამოთი ყასაბს რომ ეჩურჩულები, მეორე დილით ხაშის მასალა სახლში ჩუმჩუმად მიგაქვს და ვედროში წყალს იღებ, იმის იმედით რომ მეორე დილით კაი ხაშს მიირთმევ, მთელ ბახმაროს შემოირბენ, შეიძლება ზოტიყელაშიც გადახვიდე, რომ როგორმე ორ ნახადი თაფლის არაყი იშოვო. მაგრამ რაღაც მომენტში ერთნახადის რახნარევი გემოც გაკმაყოფილებს. საღამოთი რომ მზის ჩასავალზე ადიხარ, რომ ზღვისკენ ძლაძვნით მიმავალ მზეს როგორმე სურათი გადაუღო, მაგრამ კავკასიონის სილამაზეს რომ ქობულეთის ნაპირებთან ვერ აიგივებ და ჩამავალი მზის დაისი თვალს ისე გჭრის, რომ რისთვის ხარ წასული ისიც კი გავიწყდება. სახლისკენ მივალს კი წვიმა რომ წამოგეწევა და იმის იმედით, რომ მალე გადაიჭებს კოპებიც გაჯდება სეტყვისგან. ბოლოს როგორც იქნა სველი შეირბენ სახლში, გადიხარ მეორე ბოლოში და სანამ აცნობებ იქ მყოფებს, რომ დასველდი, გაოცებისგან ენა გიჩერდება პირში, არ წვიმს. დაღლილი, წყაროს დაინახავ, გგონია პეშვით დალევ და ერთი ყლუპის მერე სიცივისგან სპაზემბი გაქვს ყელში. მასპინძელო, რომ დაიძახებ, წყალი დამალევინეო, სთხოვ, დოქს მოიყუდებ იმაზე ფიქრით, ნეტავ რს გულისხმობს ზედ გამოსახული ორნამენტები, მომენტალურად გაოცებული პატრონს შესცქერი და ცდილობს სრულად მიიღო, ყელში გამდინარე ცივი ღვინისგან მიღებული სიამოვნება. დაღლილ-დაქანცული მთის წვერზე ახვალ, ამაყი ხარ, 2700მეტრიდან ათვალიერებ საქართველოს, გადასახედად კი ფეხბურთის ხელა მინდორს მოივლი, რომ ყველა მხარე დაინახო. გადახედავ და ლამის ხელები გაშალო და გადაფრინდე, მაგრამ სიძულვილით შესცქერი ქორს და აცნობიერებ რომ უბრალო ადამიანი ხარ. ტყის ქათამი რომ აგიფრინდება, ბუჩქები ყურცქვიტაც გაირბენს და გრძნობ თუ როგორ გიპყრობს პირველყოფილი ინსტიქტები. წყაროსთან რომ ყორეს დაშლი, თეფშს, ჩანგალს და კოვზს, გამოიღებ, საჭმელს გემრიელად მიირთმევ, გარეცხავ, ისევ უკან დააბრუნებ და ქვებით დამალავ. ბუნების სილამაზით გართული, რომ აცნობიერებ, უკვე ღამდება, შემხვედრი კი გეუბნება, აქვე ახლოში, ორიოდე მთას გადაივლი და ... წყლის ხმაურს როცა გაიგებ და სიბნელეში რომ დაღმართს ჩაეშვები. მდინარეში კი ნახერხს პოულობს (ეხლა ეს მეთოდი აღარ არის ძალაში ) და ხვდები რომ ბახსვის წყალთან ხარ. აღმაც აუყვები და სახლში ხარ.

ეეჰ, რამდენი რამე მაქვს კიდევ გასახსენებელი და ის ცოტაოდენი დრო, რაც თავისუფალი მაქვს წლის განმავლობაში, სხვა რამისთვის არ მემეტება თუ არა ბახმაროსთვის

მიმიქარავს ვაჟა-ფშაველა




ბახმარო მართლა მაგარია, უნიკალური ადგილია, მე ასე ვიტყოდი












პ.ს. შოვში მეც მინდოდა წასვლა მაგრამ უკომფორტობის გამო გადავიფიქრე, ბავშვი რითი გავართო ან მე რა ვაკეთო იმ კოტეჯებში თუ საბჭოთა დროინდელ პალატებში?



ბაკურიანში მივდივარ ისევ, სხვა რა გზააა... იქ ბავშვიც დაისვენებს და მეც, სამჯერადი კვება, ნადვილი სასტუმრო ყველანაირი კომფორტით, გასართობი ადგილებიც არის ბლომად, ინტერნეტიც არის ცივილიზაციას მთლად ბოლომდე არ მოწყდები და რავიცი